Παραμένουν τα προβλήματα στην ειδική εκπαίδευση:Μήτηρ μαθήσεως η επανάληψη

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Δεν μου είναι και τόσο ευχάριστο να επανέρχομαι σε σοβαρά θέματα με τα οποία επανειλημμένως έχω ασχοληθεί αλλά στην πραγματικότητα, παρά την αρχική καλή διάθεση που έχω συναντήσει από τους αρμοδίους, δεν έχει επέλθει καθολική λύση του προβλήματος. Και δεν μού είναι ευχάριστο γιατί και:

1.Γίνομαι  πιεστικός μέχρι σημείου ενοχλητικής φορτικότητας  σε υπεύθυνους ανθρώπους και φορείς που μού δίνουν την εντύπωση ότι στεναχωριούνται από την έλλειψη δράσης και αποτελεσματικότητας  και βλέπω ότι το παλεύουν, και

2. Μου δίνεται – κάποια στιγμή- η εντύπωση ότι η καλή διάθεση υπάρχει, οι προσπάθειες γίνονται, αλλά τίποτα δεν επαρκεί, είτε γιατί δεν μπορούν, είτε γιατί δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.

Αυτή τη φορά, χάρη στην αλληλεπίδραση ενεργών πολιτών στο Facebook, για πολλοστή φορά, φέρνω στη δημοσιότητα ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας για ελλείψεις στην Παράλληλη Στήριξη Μαθητών με Αναπηρία και καταγγελίες για δραματική υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής. Μια επιστολή γεμάτη διαπιστώσεις, καταγγελίες, προσωπική πίκρα από γονείς, θεραπευτές και δασκάλους  παιδιών που χρήζουν και δικαιούνται παράλληλης στήριξης. Και αφού αναφέρω ότι το θέμα έχει ήδη φτάσει στο γραφείο του πρωθυπουργού και στη Βουλή και οι βουλευτές ήδη διάβασαν ότι :

« Τρεις μήνες μετά την παροχή των διαβεβαιώσεων ότι «όλα βαίνουν καλώς»  και λίγες μόλις μέρες πριν το νέο έτος διαπιστώνουμε με πικρότατη απογοήτευση πως  η Πολιτεία, δεν έχει ακόμα καλύψει τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες  και με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες  που φοιτούν στα γενικά σχολεία. Ανάγκες που η ίδια η Πολιτεία έχει διαγνώσει και αναγνωρίσει με γνωματεύσεις των δομών του Υπουργείου Παιδείας.

Αναλυτικότερα, μετά την αρχική τοποθέτηση (λίγων) εκπαιδευτικών  παράλληλης  στήριξης της «Α΄ φάσης» και παράλληλα με την υποβολή νέων αιτημάτων από τις σχολικές μονάδες, έγιναν την Πέμπτη 2/11, έπειτα από δύο μήνες λειτουργίας των σχολείων λίγες ακόμα προσλήψεις αναπληρωτών στη «Β΄ φάση». Προσλήψεις – ψίχουλα και από το περίσσευμα δασκάλων της γενικής αγωγής, που οδήγησαν στην εφαρμογή ενός αντεπιστημονικού «αποσπασματικού μοντέλου» παράλληλης στήριξης που μοιράζει τον ειδικό δάσκαλο σε δύο και τρεις μαθητές την εβδομάδα. Τοποθετήσεις βασισμένες σε αυθαίρετα και αντιεπιστημονικά κριτήρια ανάλογα με τη «σοβαρότητα» των συμπτωμάτων του κάθε παιδιού, όπως αυτά εμφανίζονται στο χώρο του σχολείου.

Ως εκ τούτου, μαθητές για τoυς οποίους προβλέπεται  καθημερινή, πλήρης στήριξη εκπαιδευτικού ειδικής αγωγής και εφαρμογή εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος, είτε παραμένουν εντελώς ακάλυπτοι, είτε καλύπτονται μόνο για τις μισές ώρες του σχολικού προγράμματος»

Εξειδικεύοντας τις περιπτώσεις υστέρησης του προγράμματος, οι γονείς, θεραπευτές και δάσκαλοι των παιδιών, καταλήγουν σε πολύ δυσάρεστα συμπεράσματα. 

« Αντιπαιδαγωγικές και μπακαλίστικες πρακτικές που εφαρμόζονται , παραβιάζουν τόσο  τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των παιδιών όσο και την  ισχύουσα νομοθεσία. Και όχι μόνο ΔΕΝ λύνουν το πρόβλημα, αλλά δημιουργούν επιπλέον  σωρεία νέων προβλημάτων σε παιδιά, δασκάλους και γονείς. Υποτιμούν την αναγκαιότητα άμεσης κάλυψης των κενών θέσεων της παράλληλης στήριξης από μόνιμο εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, ενώ ταυτόχρονα μετατρέπουν τα παιδιά μας σε πειραματόζωα.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ τις αντιπαιδαγωγικές, αντιεπιστημονικές και ρατσιστικές τακτικές του υπουργείου οι οποίες ενισχύουν το στίγμα, τις διακρίσεις και τον κοινωνικό αποκλεισμό των παιδιών μας  και πλήττουν ποικιλοτρόπως, τόσο τους ίδιους τους μαθητές, τους γενικούς δασκάλους τους, όσο και τις οικογένειές τους. Οικογένειες που για μια ακόμη φορά οδηγούνται να καταφύγουν στην ιδιωτική παράλληλη στήριξη, ΑΝ έχουν τα μέσα. Οικογένειες ήδη επιβαρυμένες ψυχολογικά και οικονομικά από την γενικότερη σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας, από την ανεργία, από τους -υποτίθεται- «ανταποδοτικούς» φόρους, από τις θεραπείεςτων παιδιών και των ανύπαρκτων ή υποστελεχωμένων δομών παρέμβασης & αποκατάστασης, που αφορούν τόσο την ψυχική υγεία όσο και την ενίσχυση των παιδιών στην εκπαίδευση».

Και καταλήγουν:  «ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα αυτονόητα».

Τι άλλο να πω εγώ παρά να εκφράσω την υποστήριξή μου, τη συνηγορία μου και την αγάπη μου. Υπόσχομαι – όπως κι άλλες φορές έχω υποσχεθεί- ότι θα είμαι πάντα στο πλευρό σας, όσο δυσάρεστος κι αν γίνομαι σε όποιον ευθύνεται – λίγο ή πολύ- ακόμα κι αν είναι προσωπικός μου φίλος. Μ αυτά τα πράγματα ΔΕΝ παίζεις.