Ο ρατσισμός και Εμείς

     Τα ατομα με αναπηρια αποτελούν σήμερα περιπου το 10% του πληθισμου στην ελλαδα, δηλαδη είναι πανω απο ενα εκατομυριο πολιτες.

     στην πραξη το να εισαι ατομο με αναπηρια σημενει οτι συνυπάρχεις με τον ρατσισμό και με συμπεριφορές που καλιεργούν διακρίσεις.

Απο τις πρώτες μας μέρες, στην εκπαίδευση, με τον θεσμό της πρώιμης παρέμβασης -δηλαδη της ψυχολογικής και πρακτικής υποστύριξης του παιδιόυ με αναπηρία από 0-5 ετών και της οικογένιας του- να ειναι ανήπαρκτος, αλλα και με μόνο έναν στους δέκα μαθητές με αναπηρία μετά να εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία –σήμερα περίπου 180000 παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο-, τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους… Και όλα αυτά διότι ο κρατικός σχεδιασμός και η προνοιακή πολιτική δεν αφορούν όλους, δε διαμορφώνονται βάση των ξεχωριστών αναγκών κάθε μαθητή, φοιτητή, εργαζόμενου ή απλά Πολίτη, αλλά ευκαιριακά και συνήθως σε βάθος τετραετίας και είναι πανθομολογούμενο πως στοχευμένη κοινωνική δράση δε μπορεί να υπάρξει αν δε διατεθούν χρήματα.

         Το μη προσβάσιμο σχολικό και πανεπιστημιακό περιβάλλον, η ανεπαρκής χρηματοδότηση των ειδικών εκπαιδευτικών μονάδων και η ελλειπής στελέχωση τους με το απαιτούμενο εξειδικευμένο προσωπικό, η ανύπαρκτη νομοθετική πρόνοια για τους φοιτητές με αναπηρία έως και σήμερα και τα ανολοκλήρωτα αποσπασματικά βήματα σε υποδομές και παροχή ειδικού υλικοτεχνικού εξοπλισμού, οδηγούν τον νέο με αναπηρία στην είσοδο της αγοράς εργασίας όπου η ίση μεταχείριση και η ισότιμη συμμετοχή γενικότερα σε κάθε έκφανση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου, αποτελούν ακόμη και εν έτει 2009 μύθους τηςπρακτικής και αντικείμενα ατέρμονων θεωρητικών συζητήσεων.

Και όλα αυτά ενώ η τεχνολογία σήμερα συνεώς εξελίσσεται και ήδη είναι ένα ευεργετικό πολυεργαλείο στηδιάθεση των ΑμεΑ…

         «Βλέπω» τον ρατσισμό καθημερινά γύρω μου με πολλά πρόσωπα. Ο όγκος της πρακτικά κατά πολύ ανούσιας επιμορφωτικής ύλης στα 12 χρόνια της υποχρεωτικής α-βάθμιας και β-βάθμιας εκπαίδευσης δεν αφήνει χώρο στο ωρολόγιο καθημερινό πρόγραμμα των μαθητών για μαθήματα που θα προάγουν την Κοινωνική Μόρφωση όπως π.χ. γνωριμία με τον χώρο της αναπηρίας μέσα από το σχολείο με μόνο στόχο την ευαισθητοποίηση και όχι το «Άριστα» στον έλεγχο. Ο ατομικισμός, ο αγώνας για τη βολή και την επιβίωση-επικράτηση στον κοινωνικό νόμο της ζούγκλας, έχουν αφαιμάξει τον ανθρωπισμό, την κοινωνική αλληλεγγύη και τον εθελοντισμό, ποτίζοντας τους με ιδιοτελή κίνητρα, καχυποψία, κοστολόγια και ανταλλάγματα. Κάποιοι ανάπηροι χρησιμοποιούν την αναπηρία τους ως όχημα για το εύκολο μεροκάματο και την ελιτιστική επιβίωση επαιτώντας και όχι απαιτώντας για τα δικαιώματα τους, τσουβαλιάζοντας έτσι το ήθος και τις αξίες των περισσότερων που ανήκουμε στην πλειοψηφία των οπαδών της Αξιοπρέπειας όποιο και αν είναι το τίμημα. Όλα αυτά είναι ρατσισμός και οδηγούν σε ακατάλληλα προς χρήση πεζοδρόμια, σε κατειλημμένες ράμπες και γεμάτους εμπόδια οδηγούς όδευσης τυφλών, σε δυσεύρετους χώρους άθλησης αναπήρων, σε χώρους εστίασης, διασκέδασηςκαι ψυχαγωγίας όπου δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα και έτσι αποκλείονται επισκέπτες με αναπηρία, σε δημόσιες υπηρεσίες όπου η πρόσβαση και η ανθρωποκεντρική εξυπηρέτηση είναι ανύπαρκτες ανακυρήσσοντας έτσι τους αναπήρους σε πολίτες β κατηγορίας…

         Μαγική συνταγή που θα μας φέρει αβίαστα στην ιδανική κοινωνία του ομαδικού πνεύματος, της ισοτιμίας και του σεβασμού στη διαφορετικότητα δεν υπάρχει. Κάθε λύση ενός κοινωνικού προβλήματος απαιτεί και τη δική μας θετική σκέψη και δράση. Κάθε αλλαγή νοοτροπίας συμπεριλαμβάνει υποχρεωτικά και τον δικό μας τρόπο αντίληψης και θεώρησης των πραγμάτων.

Κάνοντας πάντα και μια δεύτερη σκέψη, βάζοντας τον εαυτό μας και στη θέςη του άλλου αναλογιζόμενοι και το δικό μας μερίδιο ευθύνης, προσπαθώντας νακαταλάβουμε πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μια δική μας θετική πρωτοβουλία, μόνο τότε θα πετύχουμε και στην πράξη τη μετάβαση από το ατομικό Εγώ στο κοινωνικό Εμείς και τότε, σίγουρα, το μαγικό ραβδί θα βρίσκεται στα δικά μας τα χέρια, στα χέρια όλων μας…

Βαγγέλης Αυγουλάς

4οετής Φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών,

Μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης VIEWS (VisuallyImpairedEducationandWorkSupport)

Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.