«Δε φοβάμαι το σκοτάδι γύρω μου, αλλά αυτό που υπάρχει στην ψυχή κάποιων ανθρώπων»

Συνέντευξη του δικηγόρου Βαγγέλη Αυγουλά σε μαθητική εφημερίδα

57^ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου Κρήτης

Σχολική Εφημερίδα «Πεφταστέρι»

1. Πώς είναι να ζει κανείς στο απόλυτο σκοτάδι;

Β.Α.: Όλα είναι μια συνήθεια. Πολλοί φοβούνται το σκοτάδι, εγώ το γνώρισα από μικρός, γεννήθηκα χωρίς να βλέπω, δεν το φοβάμαι. Το χειρότερο δεν είναι το σκοτάδι που μπορεί να υπάρχει γύρω μας, αλλά αυτό που υπάρχει μες στην ψυχή κάποιων ανθρώπων. Αυτούς φοβάμαι, όσους έχουν σκοτάδι στην ψυχή τους και δεν αγαπούν τους συνανθρώπους τους, δε βοηθούν τους γύρω τους στις δύσκολες στιγμές, δε θέλουν το διαφορετικό.

2. Αισθάνεστε μειονεκτικά απέναντι σε όσους έχουν όραση;

Β.Α.: Ίσως ζηλεύω λίγο όσους βλέπουν επειδή μπορούν να οδηγήσουν αυτοκίνητο ενώ εγώ όχι. Επειδή μπορούν να δουν ένα ηλιοβασίλεμα ενώ εγώ, όσο καλά και να μου το περιγράψουν, δε μπορώ να κατανοήσω αυτό το οπτικό φυσικό φαινόμενο. Όμως, πολλές φορές νιώθω ότι κάποιοι που έχουν όραση, αισθάνονται μειονεκτικά εκείνοι απέναντί μου για πράγματα που εγώ που δε βλέπω έχω πετύχει, ενώ εκείνοι όχι. Το δικό μου στοίχημα, από όταν συνειδητοποίησα την αναπηρία μου και κατάλαβα ότι θα ζω μαζί της, είναι να μετατρέπω όσο μπορώ το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα.

3. Με τι εργασίες μπορεί να ασχοληθεί ένας τυφλός;

Β.Α.: Σήμερα οι νέες τεχνολογίες βοηθούν πολύ τους τυφλούς. Για παράδειγμα, έχουμε ειδικό πρόγραμμα στα κινητά μας και στους υπολογιστές μας  που ότι δείχνει η οθόνη μας το κάνει φωνή, μας το διαβάζει. Άρα μπορούμε να σκανάρουμε βιβλία και να τα ακούμε, να διαβάζουμε ιστοσελίδες κλπ. Έτσι, το να σπουδάσεις αυτό που αγαπάς έχει γίνει πιο εύκολο και ας έχεις κάποια αναπηρία. Εγώ ας πούμε είμαι δικηγόρος. Έχω φίλους που δε βλέπουν και είναι προγραμματιστές υπολογιστών. Ξέρω ακόμη τυφλούς μουσικούς, ψυχολόγους, τηλεφωνητές, κοινωνικούς λειτουργούς, δασκάλους, κ.α. στο εξωτερικό υπάρχει ακόμη και ομάδα τυφλών αστυνομικών που ακούει τα τηλεφωνήματα σε απαγωγές και από μικρές λεπτομέρειες που εντοπίζουν, αφού έχουν πολύ εξασκημένη ακοή, εξιχνιάζουν τα εγκλήματα.

4. Ποιες είναι οι κυριότερες δυσκολίες που συναντάτε κατά τη μετακίνησή σας στον δρόμο και στο σπίτι;

Β.Α.: Στο σπίτι μας δεν έχουμε δυσκολίες στο χώρο γιατί τα έχουμε όλα διαμορφώσει όπως μας βολεύουν. Όμως, δυστυχώς, τα προϊόντα που αγοράζουμε δε γράφουν ανάγλυφα πάνω τους, με τα γράμματα των τυφλών, την τιμή τους, την ημερομηνία λήξης, τα συστατικά τους κλπ. Και έτσι μου λείπουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες.

Στο δρόμο τα πράγματα είναι δύσκολα γιατί πολλοί δε σέβονται τους πεζούς και παρκάρουν στα πεζοδρόμια ή κλείνουν ράμπες. Πολλές φορές δεν υπάρχουν πεζοδρόμια να περπατήσουμε ή και αυτά που υπάρχουν μπορεί να είναι σπασμένα, με λακκούβες, να έχουν πάνω τους σκουπίδια ή ακαθαρσίες ζώων, να υπάρχουν ανοιχτά φρεάτια ή στους πεζοδρόμους τα μαγαζιά να απλώνουν παντού καρέκλες και τραπέζια και να μη μπορεί ο τυφλός με το λευκό του μπαστούνι ή το σκύλο οδηγό του να κινηθεί εύκολα.

5. Τα τυφλά παιδιά πηγαίνουν όλα σχολείο;

Β.Α.: Δυστυχώς όχι. Υπάρχουν πολλά παιδιά με αναπηρία στην Ελλάδα που θέλουν να πάνε σχολείο αλλά δε μπορούν. Είτε γιατί δεν υπάρχει ο ειδικός εξοπλισμός που χρειάζονται σαν μαθητές, είτε γιατί το κράτος δεν τους έχει στείλει ειδικά εκπαιδευμένο δάσκαλο να τους βοηθάει στην τάξη, είτε γιατί το σχολείο τους δεν έχει ράμπα ή ανελκυστήρα και τα παιδιά αυτά μπορεί να έχουν κινητικά προβλήματα, είτε γιατί δεν υπάρχουν πολλοί διερμηνείς που να ξέρουν την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα για να βοηθούν τα παιδιά με ακουστικά προβλήματα, είτε γιατί τα βιβλία των τυφλών παιδιών δεν υπάρχουν όλα ανάγλυφα ή σε υπολογιστή κλπ.

6. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Β.Α.: Ο Μικρός Πρίγκιπας.

7. Οι τυφλοί βλέπουν όνειρα;

Β.Α.: Ναι βλέπουν. Όμως τα βλέπουμε με όλες τις άλλες αισθήσεις μας, δε σημαίνει ότι βρίσκουμε το φως μας όταν κοιμόμαστε για  να δούμε ένα όνειρο και το χάνουμε ξανά όταν ξυπνήσουμε. Αν ας πούμε σας πω ότι είδα τον αδερφό μου στον ύπνο μου, σημαίνει ότι άκουσα τη φωνή του και γνώρισα ότι είναι αυτός, ή τον άγγιξα και τον αναγνώρισα. Δε βλέπουμε όνειρα με τα μάτια, αλλά είναι έντονα και παραστατικά τα όνειρά μας.

8. Η εικόνα τίνος προσώπου σάς λείπει περισσότερο;

Β.Α.: Για να σας μπερδέψω λίγο και να δώσουμε ραντεβού στη φαντασία μας, θα σας πω ότι μου λείπει η εικόνα του Άγιου Βασίλη!

9. Υπάρχει ελπίδα η επιστήμη να καταφέρει να δώσει λύση στο πρόβλημα της τύφλωσης;

Β.Α.: Σήμερα που μιλάμε ήδη πολλές αιτίες που οδηγούν στην τύφλωση θεραπεύονται πριν δημιουργήσουν πρόβλημα. Όχι όλες ακόμα όμως. Η επιστήμη και η τεχνολογία τρέχουν και εξελίσσονται όμως τόσο γρήγορα, που σύντομα πιστεύω πως όλα θα θεραπεύονται. Ίσως να προλάβω και εγώ στη ζωή μου κάποια θεραπεία, ας γίνει ότι θέλει ο Θεός.

10. Το τμήμα μας φέτος ανέβασε θεατρικά τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Στην αφίσα μας ως μήνυμα συμπεριλάβαμε τους στίχους:

«τα μάτια δεν καλοθωρού στο μάκρεμα του τόπου

μα πλια μακρά και πλια καλά θωρεί η καρδιά τ’ ανθρώπου

εκείνη βλέπει στα μακρά και στα κοντά γνωρίζει

και σ’ ένα τόπο βρίσκεται κ’ εισέ πολλούς γυρίζει»

Θέλετε να σχολιάσετε κι εσείς από τη μεριά σας αυτούς τους στίχους;

Β.Α.: Όπως σας είπα και για τη θεραπεία της τύφλωσης, Η δική μου σειρά δεν έχει έρθει ακόμα. Δε βιάζομαι, έχω συνηθίσει να ζω τυφλός, τα καταφέρνω και απολαμβάνω τη ζωή μου που έχει και ομορφιές που δεν τις βλέπουν τα μάτια, αλλά τις νιώθει η καρδιά! Όταν μάθουμε να κλείνουμε για λίγο τα μάτια και να μη μας παρασύρει η εξωτερική εικόνα, η βιτρίνα και η πρώτη εντύπωση, τότε θα επικοινωνούμε καλύτερα με τους άλλους ανθρώπους και θα μάθουμε να αναγνωρίζουμε πιο εύκολα τα σήματα, τα σημάδια που μας δείχνει η ψυχή μας.

Ευχαριστούμε για τον χρόνο που μας διαθέσατε!

Με εκτίμηση

Η δασκάλα, Μαρία Παπαδημητροπούλου και όλη η τάξη της