26 Ιουνίου – «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους»

Ως άνθρωπος που έχει ασχοληθεί ενεργά με το τεράστιο ζήτημα της πρόληψης από τις εξαρτήσεις, με τον «Διάβολο των Ναρκωτικών», θέλω κάθε χρόνο να απευθύνω ένα μήνυμα. Να κάνω μια παρέμβαση. Να ενώσω δυνατά και αποφασιστικά τη φωνή μου με όλους όσους έχουν αφιερώσει ακόμη και τη ζωή τους όλη στον αγώνα κατά των ναρκωτικών. Και πλέον, κυρίως κατά της παράνομης διακίνησής τους. Αλλά πλέον, τα έχω πει όλα. Και δεν θέλω να επαναλάβω γνωστές φράσεις και αφορισμούς που μού δίνουν πια την αίσθηση μιας τσιχλόφουσκας.

Θέλω λοιπόν, με θλίψη στην καρδιά αλλά και αισιοδοξία ότι ο αγώνας όλο και κάτι καταφέρνει, να πω δυο κουβέντες για τη διαδρομή από την εξάρτηση στην απεξάρτηση.  Αυτό τον σκληρό Μαραθώνιο. Για τον διαρκή, και ατέρμονο αγώνα του ανθρώπου που θέλει να απεξαρτηθεί από τους προσωπικούς του δαίμονες. Έχω δει πολλές χαμένες μάχες αφού η πάλη είναι απάνθρωπη και υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να πέσεις κάτω πολλές φορές. Έχω δει όμως και πολλές φορές ανθρώπινες ψυχές να βρίσκουν απόθεμα δύναμης ώστε να ξανασηκωθούν, να συνεχίζουν την πορεία τους προς το τέρμα, προς τη μεγαλειώδη και απερίγραπτη ευτυχία για το επίτευγμα.

Εύχομαι στους χρήστες που το αποφασίζουν να βρουν την Ιθάκη τους. Και σε όσους πέφτουν στη διαδρομή, να βρουν τη δύναμη να ξανασηκωθούν. Γιατί όλοι οι δρόμοι μπροστά τους δεν είναι στρωμένοι από λευκή σκόνη, χάπια και όλα τα άλλα ανθρώπινα «δημιουργήματα». Δεν είστε παιδιά ενός κατώτερου θεού. Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα. Αναζητείστε τα.