20ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών: “όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι”!

«Πορτοκαλί παράθυρα», «πράσινο γρασίδι», «μπλε καμινάδα και γκρι καπνός», «γαλάζιος ουρανός», … τα χέρια των μαθητριών και μαθητών της Ε’ Τάξης του 20ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών σηκώνοντας συνεχώς και κάθε παιδί με την περιγραφή του, συμπλήρωνε το δικό του κομμάτι στην εικόνα που σχημάτιζε ακούγοντας, ή βλέποντας μέσα από τα μάτια τους, ο νεαρός δικηγόρος Βαγγέλης Αυγουλάς.

Κάπως έτσι τελείωσε η επίσκεψη του Β. Αυγουλά στο σχολείο το πρωί της Τετάρτης 29 Μαρτίου 2017, με τα παιδιά να συναρμολογούν την εικόνα, περιγράφοντας τη ζωγραφιά μιας συμμαθήτριας τους, ώστε να τη δει και ο νέος φίλος τους που έχει γεννηθεί τυφλός!

Σε ένα σχολείο που έχει μάθει να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα καθώς εκεί λειτουργούν δύο τμήματα υποδοχής παιδιών μεταναστών, δύο τμήματα ένταξης για μαθητές με αναπηρία και πρόγραμμα παράλληλης στήριξης, οι ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένοι δάσκαλοι και ο Διευθυντής κ. Παναγιώτης Γούνας, προσκάλεσαν το Βαγγέλη Αυγουλά να εξηγήσει στα παιδιά με τη βιωματική του εμπειρία, πώς μπορεί η ζωή να συνεχίζεται παρά τις δυσκολίες που για κάποιους μπορεί να φαίνονται βουνό.

Περίπου 90 μαθητές της Β’ και Ε’ Δημοτικού συζήτησαν από μια διδακτική ώρα η κάθε τάξη με τον Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, ρωτώντας ελεύθερα κάθε τι που τους φαινόταν «περίεργο» και «διαφορετικό»!

Στο διάλειμμα και στο πηγαδάκι δασκάλων, συγκινητικές οι αφηγήσεις του Β. Αυγουλά για την παιδική του φίλη Σταυρούλα Γεωργαντά, επί χρόνια εθελόντρια δίπλα του σε δράσεις του στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Ιλίου και σε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, και τώρα εργαζόμενη ως βοηθητικό προσωπικό σε πρόγραμμα παράλληλης στήριξης στο συγκεκριμένο σχολείο!

Στο τέλος της επίσκεψης ο κ. Αυγουλάς σημείωσε:

«Και τι μαγικό που ήταν από τα ίδια θρανία, από τις διπλανές θέσεις, στις ίδιες τάξεις και στο ίδιο αμφιθέατρο, να ακούς ερωτήσεις από τα χείλη της Αγγελικής, της Ντέμπορα, της Σάρα, του Αντώνη, του Μουσταφά, του Αλή, της Μαρίας… Παιδιά από άκρη σ’ άκρη της Γης, όλα μαζί σ’ ένα σχολείο, να μη νοιάζονται για χρώματα, για σωματικές ιδιομορφίες και για ρατσιστικά ταμπού, αλλά να προσυπογράφουν με την αγνότητα της ψυχής τους και την αθωότητα της καρδιάς τους την ομορφιά που έχει η ανθρώπινη ποικιλομορφία και την ανάγκη του καθολικού σεβασμού της»!