Skip to content Skip to main navigation Skip to footer

Στείλτε ένα sms στήριξης, δυο βιβλία και μια σακούλα τρόφιμα και τον Ιούλιο βρε παιδιά

ενωμένα χέρια σε σχήμα καρδιάς

 

Θα ήθελα να μπορούσα, να άντεχα να σας στείλω ένα απλό, πολύ απλό μήνυμα με απλές, πολύ απλές Πασχαλιάτικες ευχές για εσάς και τις οικογένειές σας. Χωρίς «μεγάλες» και «εντυπωσιακές» φράσεις, χωρίς να …ξορκίζω το κακό, χωρίς να στηλιτεύω αυτούς που λένε αλλά δεν κάνουν, χωρίς να γκρινιάζω. Μόνο να σας εύχομαι. Ένα πολύ απλό μήνυμα: «Σας εύχομαι Καλό Πάσχα με Αγάπη και Ειρήνη».

Αλλά δεν μπορώ. Δεν αντέχω. Και παρά το ότι η ευαισθητοποίηση αρκετά μεγάλου μέρους του λαού μας αλλά και πολλών επιχειρήσεων κάθε λογής απέναντι στα τόσα προβλήματα του κόσμου, τις τόσες ανάγκες των ανθρώπων, παρά τις προσπάθειες των Μ.Μ.Ε. να κινητοποιήσουν τους πολίτες να ρίξουν μια ματιά δίπλα τους και να απλώσουν το χέρι τους , όσο μπορούν, όσο «τους παίρνει» , στους συνανθρώπους τους που δυστυχούν , χωρίς να παραγνωρίζω ότι η κοινωνία μας και οι εκπρόσωποι του «Επιχειρείν» παίρνουν πλέον πολύ πιο ικανοποιητικό βαθμό απ΄ ότι άλλες, παλιότερες χρονιές, όταν άλλες, παλιότερες «εκκλήσεις» για βοήθεια στο συνάνθρωπο «βούλιαζαν» στην αδιαφορία των πολλών, δεν μπορώ, δεν αντέχω να μην επισημάνω κάποια πράγματα .

Συγχαίρω την εταιρική κοινωνική ευθύνη των media και των εμπορικών επιχειρήσεων και όλους τους συμπολίτες μου που αυτές τις μέρες, λίγο πριν τη Λαμπρή, σπεύδουν με τα sms τους και τις άλλες κινήσεις αγάπης να βοηθήσουν τα παιδιά που έχουν ανάγκη και τους άπορους συνανθρώπους τους.

Αλλά, έχοντας προσωπικά διοικήσει και δουλέψει για πολλές κοινωνικές δομές (κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία, δημοτικά ιατρεία, δομές παροχής συσσιτίων κ.α.), σας επισημαίνω πως οι ίδιες ανάγκες, ίσως και μεγαλύτερες, υπάρχουν όχι για 5-10-15 αλλά για 365 μέρες το χρόνο.

Όπως το παιδί μιας οικονομικά αδύναμης οικογένειας ή το παιδί που ζει σε ένα ίδρυμα κοινωνικής μέριμνας έχει ανάγκη τη λαμπάδα του το Πάσχα ή το δώρο του τα Χριστούγεννα, έχει ανάγκη, έστω για μια φορά, να φάει και το παγωτό του το Δεκαπενταύγουστο. Τι φοβάμαι και τι τολμώ να επισημάνω; Ότι ντάλα καλοκαίρι ούτε γενναιόδωρες κινήσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης έχουμε δει, ούτε sms αγάπης, πρίν καταφύγουμε στη χαλάρωση της ξαπλώστρας και της παραλίας.

Τι σημαίνει αυτό; Καλές οι κινητοποιήσεις και τα τρόφιμα και τα δώρα και τα ρούχα τα Χριστούγεννα και το Πάσχα αλλά μην κοιμάστε ήσυχοι από την πανθομολογούμενη υπερσυσσώρευση προσφορών αγάπης κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πάσχα.

Το sms αγάπης μπορείτε να το στείλετε και το Μάιο και τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Βιβλία χρειάζονται και το Νοέμβριο και το Φεβρουάριο και το Μάρτιο, παπούτσια τα παιδιά χρειάζονται και το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη και τον Απρίλη. Και το τραπέζι των φτωχών οικογενειών αδειάζει και μετά την Καθαρά Δευτέρα . Και μετά την Κυριακή του Πάσχα. Και μετά τα Φώτα και μέσα στις Απόκριες και μετά την Πρωτομαγιά και το Δεκαπενταύγουστο και…. και…. και……

Φυσικά και το καταλαβαίνω ότι συνεχίζουμε να ζούμε μέσα σε κρίση, με ανεργία, μειώσεις, υπερφορολόγηση, ελλείψεις και ότι όλοι όσοι ίσα-ίσα τα «κουτσοκαταφέρνουν» δεν είναι δυνατόν να συντηρήσουν όλους τους άλλους. Αλλά όλοι εμείς που βλέπουμε τα όμορφα τρέιλερ και τα συνθήματα και τα μηνύματα με τα ωραία λόγια και τις θεσπέσιες μουσικές από ευαισθητοποιημένες τηλεοπτικές και εμπορικές επιχειρήσεις, μπορούμε τουλάχιστον να σκεφτούμε ότι οι ανάγκες δεν τελειώνουν όταν «σβήνουν τα φώτα στη σκηνή». Και να στείλουμε το sms και τη σακούλα με τις πατάτες και τις φακές και το ρύζι και τα περσινά μας παπούτσια και τα προπέρσινά μας παιχνίδια και στις 9 Μαΐου και στις 13 Ιουνίου και στις 5 Αυγούστου και στις 19 Ιανουαρίου.

Καλή Ανάσταση, μέσα από την ψυχή μου.

0 Comments

There are no comments yet

Leave a comment

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top