Η εποχή του reality , των εντυπώσεων, της ελαφρότητας, των φανταχτερών τίτλων και των φανταχτερών ανθρώπων πέρασε πλέον οριστικά και στην Ελληνική πολιτική ζωή. Και αν διαβάσει κανείς τις εφημερίδες και τα περισσότερα ειδησεογραφικά sites χωρίς να έχει παρακολουθήσει τα στοιχεία, θα μείνει με την εντύπωση των λέξεων και της υπερβολής: Σάρωσε ο τάδε, βούλιαξε ο δείνα, απόλυτη κυριαρχία, εξαφάνιση, εξαύλωση, απόλυτος θριαμβευτής ο ένας, διαλύθηκε ο άλλος, ο κόσμος τιμωρεί, ο κόσμος ήταν θυμωμένος, ο κόσμος επιβραβεύει, λόγια…. λόγια…. λόγια…..

Μόνο για ένα στοιχείο δεν γίνεται σχεδόν καθόλου λόγος: τα ποσοστά-ρεκόρ αποχής, τα άδεια εκλογικά τμήματα, το «πρωτάθλημα» που …. κέρδισε -  ο Δήμος Αθηναίων με κοντά 59%  αποχή, εκεί που νίκησε μεν άξια ο Κώστας Μπακογιάννης σε μια αναμέτρηση  ωστόσο στην οποία προσήλθε το 41,26% των ψηφοφόρων και απείχε το 58,74%. Τον ψήφισαν πολλοί: 96.660 Δημότες. Πόσοι είναι οι εγγεγραμμένοι Δημότες; 468.816. Πόσο άραγε «μετράει» μία ψήφος; Και αν – λέω απλώς «αν»- του χρόνου ο Μπακογιάννης κάνει 2-3 λάθη, τι θα του «σούρουν» οι 312.000 Δημότες που ΔΕΝ πήγαν να ψηφίσουν; Και τον Πατούλη πάρα πολλοί τον ψήφισαν: 728.000. Αλλά 1.700.000 δεν πήγαν να ψηφίσουν. Τι θα λένε αυτοί αν και «στη δική του βάρδια γίνει κάποια…. στραβή»;

Κι όλα όσα λέγαμε και γράφαμε περί της αξίας και της αναγκαιότητας της ψήφου, ιδίως στους νέους που ψήφιζαν για πρώτη φορά, πήγαν «στο βρόντο». Μία είναι η ουσία: Είτε θριάμβευσε ο ένας, είτε «πάτωσε» ο άλλος, νίκησε ο αδιάφορος, αυτός που απλώς βρίζει αλλά μετά «σφυρίζει κλέφτικα», πάει για μπάνιο, πάει για καφεδάκι, κάνει τις βόλτες του ενώ παράλληλα αναλύει περισπούδαστα το τι έγινε στο Πρώτο Γύρο, το πόσο δυναμικός και αποφασιστικός πρέπει να είναι αυτός που κυβερνά, που διοικεί, το τι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει και το γιατί δεν έγινε. Κι όλα αυτά για λίγη ώρα. Μετά ακόμα και τη συζήτηση βαριέται και το «γυρίζει» στο ποδόσφαιρο, στην τηλεόραση, στο ….εξωσυζυγικό σεξ, στους μπαχαλάκηδες, στη διαφθορά, στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, στην τιμή του πιτόγυρου, στις κλήσεις που «τρώει» γιατί παρκάρισε παράνομα « για τρία λεπτά ρε παιδί μου»….

Τροφή για σκέψη και κατήφεια: Τι σκέφτηκαν άραγε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τα εκατομμύρια των πολιτών που δεν πήγαν να ψηφίσουν; Μήπως ότι η ψήφος τους δεν κάνει καμία διαφορά, ανεξάρτητα από το που θα την ρίξουν; Μήπως ότι οι εκλογές δεν είναι πια παρά ένα ακόμα «εργαλείο» στη διαμόρφωση της γενικής εργαλειοθήκης που ρυθμίζει τη ζωή μας;

Σας λέει κάτι το ότι η μεγαλύτερη αποχή σημειώθηκε στο Βόρειο Αιγαίο, όπου προσήλθε στις κάλπες το 33,45% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων; Το ότι στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία το 40,36% των ψηφοφόρων και απείχε το 59,64%; Το ότι στα Ιόνια Νησιά συμμετείχε το 38,74% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ενώ δεν προσήλθε στις κάλπες το 61,26%; Το ότι για  δήμαρχο Θεσσαλονίκης ψήφισε το 38% με αποχή 62,61% ; Το ότι σε επίπεδο περιφερειών, για να εκλέξουν τον νέο περιφερειάρχη Αττικής προσήλθε το 41,26% των ψηφοφόρων και απείχε το 58,74%;

Πολίτες χωρίς στοιχειώδη σοβαρότητα  ή Κράτος που δεν εμπνέει; Και τι Περιφερειάρχες, τι Δήμαρχοι, τι σύμβουλοι μπορούν να είναι στην άσκηση των καθηκόντων τους αυτοί που εξελέγησαν από τους μισούς – και λιγότερους- δημότες / πολίτες της πόλης ή της Περιφέρειάς τους;

Ξέρετε κάτι; Ό,τι και να μας οδήγησε στην τραγική αποχή που αναμφισβήτητα θα παίξει ρόλο και στις ισορροπίες και στην άσκηση των καθηκόντων των εκλεγμένων «αρχόντων», δεν υπάρχει αμφιβολία: «Δεν ψηφίζω» σημαίνει «βγάζω τα μάτια μου μόνος μου». Και σας το λέει αυτό ένα τυφλός.